W sadzie

Spadają jabłka
z uśmiechniętych jabłoni
prosto w ramiona:
nasze i ziemi.

I słodkie jest niebo
córeczko
wysoko
i jabłko w dłoni
na wyciągnięcie
pestek.

Dzielimy jabłko
dotknięciem.
I to się nazywa
szczęście.

A w jabłoniach
senny szumi wiatr.
Trzymam Cię, córeczko, w dłoniach,
jak trzyma się cały świat.