Letnie pociągi

Pociągi, letnie pociągi
stukotem rozkołysane,
gwiżdżą w dali przeciągle,
wyśnione, wyczekiwane.

Świt srebrne unosi szyny
przez wzgórza, ponad rzekami
i miast odległych kominy
przez chwilę biegną za nami.

Stacje, małe stacyjki
rozkładom jazdy nieznane
w melodii drżą harmonijki
w trawy i sny powtulane.

Przez lato pnie się pomału
pociągu świetlisty wężyk
i każdy z małych przedziałów
ma w oknie swój własny księżyc.







© Wydawnictwo Aksjomat